Maar ook tijdens de conferentie werden we geconfronteerd met de toestand op het thuisfront. Niet alleen door het verschrikkelijk slechte imago dat we in de wereld de laatste jaren hebben opgebouwd, daar ga ik niet verder over zagen, dat geloven politici en media in Vlaanderen toch niet, ook al zijn de investeringscijfers barslecht.
Voor de toekomst van België deden wij hier inspiratie op bij Bolivië. Het land is een plurinationale staat geworden. Is dat zoiets als een confederaal land? Vroeger kwam men vanuit het buitenland ons federaal model bestuderen, nu moeten we misschien een parlementaire missie naar Bolivië sturen? (knipoog)
Wij werden nog een tweede keer geconfronteerd met een min of meer vergelijkbare situatie. De regering van Canada moest hier voor de "Commissie van de Normen" verschijnen omdat het land er niet in slaagt de internationale sociale standaarden te volgen. Men heeft er immers het sociaal overleg, het arbeidsrecht en delen van de sociale zekerheid per regio (provincie) opgeplitst. De werknemers klagen dit aan omdat zij de dupe van de historie zijn, want meerdere regio's vegen hun voeten aan het internationaal recht. De Canadese staat kan echter niet ingrijpen, want er bestaat geen hiërarchie van bevoegdheden. De mensen zijn er echt niet beter van geworden en niemand kan er nog aan. (Nog een knipoog of eerder een waarschuwing?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten