Januskop

Ook in debat deze namiddag: Pascal Lamy, baas van de Wereldhandelsorganisatie (WHO). Een behoorlijk contrast met het showgehalte van DSK. Stoïcijns, maar – ieder zijn smaak – toch interessanter.
Al bij al behoorlijk kritisch over de wijze waarop de Top van de G20 werd versmald tot macro-economische coördinatie. Omdat de herregulering van de financiële markten nog niet rijp is. Zomin als de ecologische transitie of de uitdieping van de vrijhandel. Lamy zei onomwonden – zij het in persoonlijke naam - dat je best naar een geïntegreerde benadering gaat, waar parallel op al die aspecten wordt beperkt. Gedurfder dan Strauss-Kahn, die vooral met een pleidooi pro domo kwam.
En al bij al ook behoorlijk kritisch over de verschillende opstellingen vanuit de internationale instellingen. Met aan de ene kant de benadering vanuit IMF en WHO. En aan de andere kant de meer sociale benadering vanuit de IAO. Voor een deel verklaarbaar. Want in de IAO zijn ook vakbonden en werkgevers betrokken. Maar ook voor Lamy toch wel vreemd.

Die sprak van een Januskop, een beleid met twee gezichten. Wat normaal niet zou mogen. Want zowel IMF, WHO als IAO zijn “member driven”, gestuurd door de Lidstaten. En dus zou de benadering ten gronde niet echt mogen verschillen . In het IMF en de WHO regeren geen andere landen dan in de IAO.
Opvallend ook hoe Lamy, net als Straus-Kahn, de hand reikte naar IVV om in debat te blijven gaan. Het is ooit anders geweest.