DSK

Deze namiddag was het vooral ook uitkijken naar de tussenkomsten van Dominique Strauss-Kahn, chef van het IMF, en van Pascal Lamy, chef van de Wereldhandelsorganisatie. Vooral het IMF kreeg hier al veel kritiek te verduren. Benieuwd hoe DSK daarop zou reageren. Werkgelegenheid en waardig werk, daar gaat het ook bij ons om, opende die. IMF heeft er mee voor gezorgd dat we na de financiële crisis niet verder zijn weggezakt. Tegelijk zorgde die crisis ook voor een momentum voor een betere economische coördinatie. Al erkende hij dat dit dreigt te verdwijnen. De G20 in Toronto moet volgens hem de weg effenen naar een gemiddeld groeiritme van 2.5 % per jaar. Als we daar in slagen, dan hebben we uitzicht op 30 miljoen bijkomende jobs en 35 miljoen minder armen in de wereld.



We waren echter vooral benieuwd hoe DSK zou reageren op de kritiek hier op het harde IMF-optreden m.b.t. de budgettaire sanering. En of hij toch wat meer opening zou maken voor de taks op de financiële transacties, die de vakbonden vragen. Redelijk ontgoochelend. Sanering is nodig, stelde IMF, echter niet te snel, maar ook niet te traag. Te bekijken land per land. En de financiële sector aanspreken, dat moet, stelde Strauss-Kahn. Maar of dat nu via een taks op de banken moet (op hun winsten, toplonen en bonussen), zoals het IMF voorstelt, of een taks via de financiële transacties, zoals de vakbonden vragen, dat is louter een technische kwestie. Waarom vinden we de bankentaks beter dan de taks op financiële transacties? Omdat ze simpeler is. En dus minder makkelijk te ontwijken. Al gaf hij in één beweging Canada een veeg uit de pan. Canada heeft de financiële orkaan goed doorstaan, ook omdat ze niet bezweken zijn voor de neo-liberale verleiding van deregulering van de financiële sector. Maar die zien daarom ook niet in waarom er nu een bankentaks moet komen. Ridicuul, stelde Strauss-Kahn, wie zegt dat ze beschermd zijn tegen een nieuwe crisis?
En dan een wat ongelukkige uitsmijter: per slot van rekening dienen we dezelfde doelstellingen. We hebben meer gemeen dat het lijkt. We moeten elkaar niet als vijanden bekijken. Want de eigenlijke tegenstelling is er een tussen internationaal handelen en eng nationalisme. En vanuit dat oogpunt zit de internationale vakbeweging en het IMF in dezelfde kamp. Aldus DSK. Het kon de zaal niet echt overtuigen. En Michael Sommer (voorzitter van DGB, de Duitse vakbond, en vice-voorzitter van het IVV), namiddagvoorzitter hier, zeker niet. Die liet achteraf zijn ontgoocheling de vrije loop.
Al was DSK’s benadering van Griekenland toch wel interessant. We zijn toen, zoals steeds, laat op het toneel verschenen, zei hij, nadat Europa al druk had gezet op een brutale sanering. En hebben, ook na overleg met de IAO, een aantal zaken bewust tegengehouden, die toen op tafel lagen, zoals een ingreep in de vrijheid van loononderhandelingen in de privé-sector of een aanval op de minimumpensioenen. IMF is niet altijd de eerste boeman.