Van crisis naar globale sociale rechtvaardigheid

Het Congres gaat door onder het thema 'Eerst de werknemers, van crisis naar globale sociale rechtvaardigheid'.
Daarbij wordt eerst en vooral een analyse gemaakt van de situatie in de wereld.

Sinds de oprichting van het IVV is de wereld dramatisch veranderd door een ongeziene financiële en economische crisis. 34 miljoen jobs gingen verloren, 64 miljoen mensen werden in extreme armoede geduwd en meer dan 1,1 triljoen US$ werd uitgegeven om de financiële sector te redden. De crisis is echter nog lang niet voorbij en veel menselijk lijden is daar het gevolg van. De roep naar verandering is groot en de internationale vakbeweging speelt hier een belangrijke rol.

Ook voor de crisis liep het al flink mis met de globalisering. Dat heeft de internationale vakbeweging ook toen al aangegeven. Het werknemersaandeel in het inkomen verminderde en de lonen werden ontkoppeld van de productiviteit, met als gevolg een grote toename van de ongelijkheid. Vele mensen kwamen daardoor diep in de schulden terecht.
Politici werken wel aan het herstel, maar er loeren vele gevaren om de hoek. In de post-crisisperiode lijkt de situatie van de werknemer er slechter op te worden: minder werk, minder inkomen, minder bescherming, meer flexibiliteit, minder openbare dienstverlening.
Het IVV kreeg gehoor bij de G20 voor waardig werk, sociale rechtvaardigheid en een eerlijke en sociale globalisering. Maar van het moment dat het beter ging, stapten de regeringen over naar de oude methoden: afbouw van de sociale bescherming.

Bovenop de 178 miljoen mensen die al werkloos waren, gingen nog eens 34 miljoen jobs verloren. De helft van alle werkende mensen hebben een minderwaardig werk (633 miljoen werknemers). De anticrisismaatregelen hebben wereldwijd 21 miljoen jobs gered, maar nu moet overgegaan worden naar een meer actief werkgelegenheidsbeleid.

Zoals in 1930 werd ook deze crisis voorafgegaan door sterke ongelijkheid en de crisis was toen ook het sterkst in de meer welvarende landen. Gelukkig doen de vakbonden al heel veel op nationaal vlak. Maar het sociaal overleg is er in de wereld op achteruit gegaan. Steeds meer mensen moeten zich tevreden stellen met minderwaardig werk en velen vinden enkel nog werk in de zwarte of de informele sector. Vele mensen komen terecht in outsourcing, interim of contracten van bepaalde duur.

De financialisering van de economie heeft te verregaande vormen aangenomen. Bij de G20 werd door het IVV fel aangedrongen om tot een sterke regulering van de financiële sector te komen. Ook de financiële transactietaks kan om meerdere redenen een goed instrument zijn.

Het milieu is één van de topprioriteiten van het IVV geworden. De economie moet minder vervuilen en integendeel de opwarming van de aarde mee helpen verminderen. Dat zal ook nieuwe arbeidsplaatsen opleveren.

De groei die de globalisering van de economie heeft opgeleverd, werd zeker niet goed verdeeld. Kleine minderheden konden ervan genieten, bij anderen verdween de welvaart. Alle internationale financiële instellingen (IMF, Wereldbank) erkennen dat het internationale economische beleid moet gevoerd worden ten voordele van de ontwikkelingslanden, maar stellen zich in de praktijk op als vernietigers van de sociale systemen.

Het IVV heeft gedaan wat het kon om de crisis te bestrijden en ook de G20 hebben de suprematie van een aantal landen (de G7 - 8) doorbroken. Rusland, Brazilië, India, Zuid-Afrika, China... De rol van China is heel belangrijk naast de USA bijvoorbeeld. Sommigen spreken van de G2. Er zijn gevaren voor nieuwe machts(on)evenwichten.

Maar echte vrede is gebaseerd op sociale rechtvaardigheid. Meer dan 20 zware conflicten zijn er, zonder Irak, Afghanistan en het Midden-Oosten te tellen. 2,5% van de wereldproductie wordt uitgegeven aan wapens. Op gebied van nucleaire ontwapening is er vooruitgang, maar de wereldvrede is er niet. We blijven oproepen tot vrede.

Nog veel werk aan de winkel
Een visie hebben is niet genoeg. Het IVV heeft haar plaats veroverd, maar bespreekt zes voorstellen om het nieuwe vakbondsinternationalisme verder gestalte te geven o.a. betere samenwerking tussen de organisaties, het mobiliseren van leden over belangrijke doelstellingen, het omzetten van internationaal werk in de nationale organisaties, vorming en opleiding, solidariteit effectief maken en het werken met NGO’s.