Op weg naar Pittsburgh

Vandaag vertrek ik naar Pittsburgh. Dat betekent ettelijke uren op vliegvelden en in vliegtuigen. Van Brussel naar Newark (vlakbij New-York) en dan naar Pittsburgh in de staat Pennsylvania in het noord-oosten van de USA. Maar ik heb voldoende lectuur mee. Vooral documenten die ik nog eens wil doornemen. Zoals steeds wil ik zo goed mogelijk voorbereid ten tonele verschijnen.

Reden van mijn reis is natuurlijk de G20 die op 24 en 25 september doorgaat. Officieel hebben wij daar als vakbonden niets in de pap te brokken, maar sedert Washington en Londen is de G20-vakbondstop een begrip geworden. Ook de staatshoofden en eerste ministers die we zullen ontmoeten - president Kirchner van Argentinië, Bondskanselier Angela Merkel, eerste minister Yukio Hatoyama van Japan, de Australische premier Kevin Rudd en de topverantwoordelijken van internationale organisaties zoals Angel Gurría van de OESO, Pascal Lamy van de WHO en Dominique Strauss-Kahn van het IMF – kennen inmiddels het belang van deze vakbondsvergadering. Bedoeling is uiteraard om op die manier de beslissingen die de top neemt te beïnvloeden.

Zelf ben ik daar als adjunct-voorzitter van het IVV, maar in de vakbondsclub – als ik dat zo mag uitdrukken – zitten vakbondsleiders uit heel de wereld: Sharan Burrow uit Australië, Brendan Barber uit het Verenigd Koninkrijk, Da Silva Santos uit Brazilië, Michael Sommer uit Duitsland, Thamrin Mosii uit Indonesië, de oude en de nieuwe voorzitter van de Amerikaanse AFL-CIO Sweeney en Trumka, Takagi uit Japan, …

Zoals we naar aanleiding van de G20 in Londen deden dit voorjaar, hebben we met de vakbonden ook nu een Verklaring voorbereid, de ‘Pittsburgh Declaration’. Daarin zeggen we dat de crisis niet voorbij is, ondanks allerlei verklaringen i.v.m. een herstel van de economie. Zeker wat werkloosheid betreft, moet het ergste nog komen. Op wereldvlak verwachten we een stijging van de werkloosheid van 59 miljoen tegen het einde van dit jaar en een verdubbeling in de volgende 18 maanden. Miljoenen mensen zullen in de armoede terecht komen. De huidige crisis hebben we te danken aan drie decennia neoliberale politiek. Om crises te vermijden hebben we een duurzame groei nodig.

Wij willen dat dit een tewerkstellingstop wordt, een ‘job summit’. Werk is dé prioriteit, dat zegden we al in Londen. Wij willen een tewerkstellingsconferentie met alle bevoegde ministers van de G20 én de sociale partners om het Global Jobs Pact dat voor de zomer in Genève werd afgesloten tijdens de IAO-conferentie gestalte te geven. De hoofdpunten daarin zijn: investeer in werk, versterk uw sociale zekerheid en pas de internationale IAO-conventies toe. Dat is de beste garantie om uit de crisis te komen. En denk niet te vlug dat de crisis al voorbij is, blijf druk zetten op de financiële sector om deze meer te reguleren.

Hopen dat het lukt.