Het recept van de mix tussen Wereldsolidariteit en ACV leidde ertoe dat Mary Subbaiah deelneemt aan de werkzaamheden in de IAO-commissie huisarbeid. Mary werkt in India deeltijds als huisarbeidster, en deeltijds als vrijgestelde voor de National Domestic Worker Movement van Jeanne Devos.
Ze doet haar verhaal: Ze werd geboren in Madurai, India, in 1957. Van toen ze amper 8 jaar was, werkt ze als huisarbeidster in Tenni een stad in Tamil Nadu. Dat doet ze nu al 46 jaar.
Haar moeder stierf toen ze vijf jaar oud was, haar vader stierf een jaar later. Ze kwam als wees terecht in een opvanghuis, waar het personeel haar soms deed werken in hun privéwoningen. Na 5 jaar stuurde de directeur van het tehuis haar naar zijn dochter in Bangalore, voor vakantie. Maar dat liep heel slecht. Ze had gehoopt eindelijk naar school te mogen gaan, maar dat mocht niet van haar nieuwe bazin. Die maakte haar duidelijk dat ze alleen maar naar Bangalore was gestuurd om te helpen in het huishouden. Niks studeren, niks vakantie: werken. Op een dag liep ze dan maar weg, de wijde wereld in, op zoek naar een beter bestaan. Om wat geld te verdienen om haar terugreis te betalen probeerde ze als huisarbeidster wat losse opdrachtjes te krijgen. Dat lukte, al werd ze soms niet betaald. Zo kreeg ze op de duur toch het geld bij elkaar om haar terugreis te betalen.
Terug bij wat haar restte van familie kon ze een tijd in het huis van een nonkel wonen. Tot haar familie voor haar een huwelijk arrangeerde met een zieke man die verzorging nodig had. Zo gebeurde het ook. Zestien jaar lang zorgde ze voor die man, haar man, en combineerde dat met huisarbeid bij andere families. Toen haar man stierf ging ze bij haar zus wonen.
"Na elke donkere nacht, is er weer zonneschijn dat licht brengt. Na elke storm wordt het weer rustig". Met dat gezegde illustreert ze haar levensloop. Voor haar trok de hemel wat open toen ze een animator van de National Domestic Workers Movement ontmoette. In 1998 begon ze zelf voor de National Domestic Workers Movement te werken en poogde een militantenkern in haar district op te zetten. "Dat werk voor de beweging gaf me de moed om respect te vraen voor huisarbeidsters" zegt ze, "de beweging gaf me zelfvertrouwen".
"Toen ik bij de NDWM beweging kwam waren er een 30tal leden in mijn district. Nu hebben we al meer dan 500 leden. In mijn staat, Tamil Nadu, is de NDWM nu al actief in 18 regio's, en hebben we meer dan 10 000 leden " zegt ze met een stralende glimlach.
Tot op heden combineert ze twee deeltijdse jobs: halftijds als vrijgestelde voor de NDWM, en deeltijds nog steeds als huisarbeidster. Voor haar werk als huisarbeidster heeft ze naar eigen zeggen een heel goede werkgever. Ze werkt 5 dagen per week en twee uur per dag in een familie. Daarvoor krijgt ze een loon van 900 roepie, omgerekend 18 euro per maand. Daarmee is ze veel beter af dan het gemiddelde loon dat 600 roepie zou zijn, of 12 euro per maand voor iemand met haar job.
Via de NDWM en Wereldsolidariteit kon ze meekomen naar Genève. Daar volgt ze vanuit de banken voor de NGO's de commissievergaderingen en de werknemersgroep. Alvast zij weet héél goed waarover ze het daar hebben in Genève ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten