Wij voor deze conferentie ook niet. Andrée wel. Want Kiribati is een van de 167 landen die met een tripartite delegatie aanwezig zijn op deze Internationale Arbeids Conferentie. (Zou Kiribati overigens een provincie hebben die Kiriwiti heet ?)
Hoe dan ook de plenaire vergadering van de Aids commissie is een bont gezelschap. We hebben drie Afrikaanse woordvoerders.
Naarmate de amendementenslag vordert, dag na dag, we worstelen ons door 304 amendementen, in langgerekte zittingen tot ’s avonds laat, worden de woordvoerders vermoeid. En zoals u dat kent van resoluties op congressen komt het erop aan om op het gepaste moment een goeie formulering te vinden, een subamendement in te dienen op weer een ander subamendement. En zo het laken weer wat naar de vakbondskant te trekken. De aanhouder wint vaak.
Dus pijnigen we met meerdere collega’s in de werknemersgroep onze hersenen, kriebelen op bloc notes kleine papiertjes vol met allerlei alternatieve (engelse) formuleringen, een paar trefwoorden voor argumenten, en schuiven dat door naar Jan Dereymaeker die dat dan uitfiltert voor onze woordvoerder.
Vandaag moeten er nog een 50tal amendementen erdoor. Het wordt dus vergaderen tot de finish. Met het op einde nog een politiek gevoelige discussie over de follow-up. Willen we wat meer als na een paar jaar blijkt dat voor belangrijke delen van de wereldbevolking de aanbeveling niet wordt opgevolgd ? En mag de ILO conventie 111 met een verbod op discriminatie, ook een verbod op discriminatie wegens HIV status bevatten ?
Het ziet er naar uit dat het een lange dag wordt
Hoe dan ook de plenaire vergadering van de Aids commissie is een bont gezelschap. We hebben drie Afrikaanse woordvoerders.
De voorzitster is de Zuidafrikaanse Thembi Nene-Shezi van het ministerie van Arbeid. Onze Jan Sithole doet het woord voor de vakbonden. En voor de werkgevers hebben we Patrick Obath, de nationale voorzitter van de Keniaanse werkgeversfederatie.
)
Naarmate de amendementenslag vordert, dag na dag, we worstelen ons door 304 amendementen, in langgerekte zittingen tot ’s avonds laat, worden de woordvoerders vermoeid. En zoals u dat kent van resoluties op congressen komt het erop aan om op het gepaste moment een goeie formulering te vinden, een subamendement in te dienen op weer een ander subamendement. En zo het laken weer wat naar de vakbondskant te trekken. De aanhouder wint vaak.
Dus pijnigen we met meerdere collega’s in de werknemersgroep onze hersenen, kriebelen op bloc notes kleine papiertjes vol met allerlei alternatieve (engelse) formuleringen, een paar trefwoorden voor argumenten, en schuiven dat door naar Jan Dereymaeker die dat dan uitfiltert voor onze woordvoerder.
Vandaag moeten er nog een 50tal amendementen erdoor. Het wordt dus vergaderen tot de finish. Met het op einde nog een politiek gevoelige discussie over de follow-up. Willen we wat meer als na een paar jaar blijkt dat voor belangrijke delen van de wereldbevolking de aanbeveling niet wordt opgevolgd ? En mag de ILO conventie 111 met een verbod op discriminatie, ook een verbod op discriminatie wegens HIV status bevatten ?
Het ziet er naar uit dat het een lange dag wordt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten