Na een vergadering tot vanmorgen 4u zou zaterdag een iets rustiger dag worden. Om 10u kregen we bezoek van 14 ACV-personeelsleden en militanten. Een groep syndicalisten die de uitdaging aangaan om vanuit Genève met de fiets de Alpen te doorkruisen richting Mont-Ventoux. Op hun programma ondermeer bekende Alpencols zoals de Col de la Madeleine en de Galibier. Aangekomen bij de Mont-Ventoux is het plan die ook nog te beklimmen in het kader van het jaarlijkse Sporta-evenement daar.
De ACV-deelnemers hebben allen 2 passies gemeen: de liefde voor de fiets en een gezonde portie sociaal engagement. Die twee passies vinden elkaar. Met de fietstocht ondersteunen ze de campagne Waardig Werk. Want enerzijds zamelen ze geld in voor de Cambodjaanse textielvakbond C.CADWU, een organisatie die werkt in heel moeilijke omstandigheden en wat extra steun heel hard kan gebruiken. Anderzijds proberen ze met dit sportief exploot de campagne Waardig Werk bij zoveel mogelijk mensen bekend te maken.
De delegatie, allen getooid in groene polo’s met daarop het logo van waardig werk/decent work hebben we ontvangen in de gebouwen van de IAO samen met de Finse Executive Director Kari Tapiola. Na een korte uitleg over het ontstaan en belang van de IAO door Chris Serroyen en Herman Fonck, kwamen we al snel tot de inzet van deze conferentie. Heel veel van de thema’s die hier in Genève besproken worden, bv. gelijke kansen tussen mannen en vrouwen of de aanpak van de crisis, zijn thema’s waarmee deze collega’s in België dagdagelijks geconfronteerd worden in de bedrijven. Hier hebben ze kunnen ervaren en zien hoe deze problematiek ook wereldwijd wordt aangepakt.
Na een vlugge rondleiding in het imposante IAO-gebouw werd even stilgestaan bij de prachtige bronzen beelden van Constantin Meunier: de mijnwerker en de buldrager. Twee prachtige beelden die de hoofdingang sieren en die niemand onverschillig kunn laten, een passend geschenk van België. De speciale shuttle-busjes van de Internationale Arbeidsconferentie brachten ons naar de UNO, waar onder meer deze Internationale Arbeidsconferentie plaatsvindt. Na de strenge controle, nog even op de groepsfoto vooraleer door dit grote gebouw te toeren.
De "filets de perche," kleine gebakken visjes van hier smaakten lekker aan de rand van her Meer van Genève. De voorzitster van het Internationaal Vakverbond Sharan Burrows en Leroy Trottman, de werknemersvoorzitter van de conferentie kwamen iedereen nog even moed inspreken. De directrice van het normendepartement Cléopatra Doumbia vond de actie van onze fietsers geweldig, alleen had ze graag wat meer vrouwen gezien, ze trok meteen de polo aan. We namen afscheid en wensten hen veel succes, vriendschap, veiligheid en solidariteit doe. Voor mij was het inmiddels hoog tijd om een beetje te rusten.
Prachtig ! Mensen die fietsen, niet om een koers te winnen, geen competitie, geen concurrentie, maar solidariteit en zinvol samenzijn en samendoen. Ze maken eigenlijk - misschien zonder dat ze er zelf al bij stil gestaan hebben - wat voor fietsers ook niet zo verwonderlijk is :-) - ook duidelijk dat sport nooit iets met competitie of concurrentie kan te maken hebben. Het gaat er in echte sport niet om beter te zijn dan iemand anders maar zo goed mogelijk te zijn. De abt van een abdij in de toenmalige DDR-diktatuur (die er regelmatig in slaagde om zijn sermoenen met een 'gunstige wind over de muur te laten waaien' zei daarover : competitie enconcurrentie zijn in tegenstrijd met ons geloof en onze waardigheid als mens. Het komt er niet op aan groter of sterker te zijn dan iemand anders. Onze roeping is het om iedere dag ons best te doen om - in alle betekenissen van het woord - zo goed mogelijk te zijn. Zoniet zouden we "de competitie winnen als onze 'tegenstrever' " er op achteruit zou gaan. Dat is een perverse gedachte. Als onze 'tegenstrever' er op achteruit gaat of niet meer sterker wordt is dat helemaal geen reden om zelf niet alles eraan te doen om zo goed mogelijk te zijn. (homelie bij de bijbellezing : Weest volmaakt, zoals uw hemelse Vader volmaakt is)
BeantwoordenVerwijderenLaat ons nu maar hopen dat er ook bij ons gelovige mensen de geestelijke vrijheid nemen om frontaal in te gaan tegen het neoliberale fundamentalisme en zijn dogmas om een bevrijdende boodschap te brengen die beetje bij beetje mensen weer tot hun recht laat komen en hen oproept tot heilzaam verzet tegen de 'geest van kwaad tot erger' (Oosterhuis) die hen probeert klein te houden.
Die fietsers zijn dan ook het gelukkige tegenbeeld van die opgefokte en gedopeerde robotten die men ten onrechte 'sportmensen' noemt. Echte sport laat mensen tot hun recht komen en zichzelf vinden en tot zichzelf komen, zich uitleven. De trieste en makabere joelfeesten die men ons op TV voorschotelt onder de naam 'Sporza' hebben daar bijzonder weinig mee vandoen.
Mensen die samen aan sport doen zijn geen tegenstrevers maar samenstrevers.
In die zin, beste fietsende jongens en meisjes, proficiat en bedankt en beleef er veel deugd en plezier aan. 't is jullie van harte gegund!
Dirk Casteels