Draften is droge bedoening

Diegenen die bij het woord “draft” spontaan denken aan een fris getapte pint bier zijn eraan voor de moeite. Als lid van het drafting committee van de Commission of the Whole (COW) ondervind ik dat nu reeds twee lange dagen. Ons redactiecomité is een klein parlement: 6 werkgevers, 6 werknemers, 12 regeringen en nog pakweg een kleine 10 ILO-medewerkers.

De eerste dag zaten we ei zo na bij een breuk met de werkgevers. Het ILO-secretariaat van de COW had een vrij goede ontwerptekst gemaakt op basis van de vele tussenkomsten in de commissie. Te goed naar mijn aanvoelen. Dat bleek snel te kloppen. De werkgevers, die in de plenaire COW zeer spaarzaam waren tussengekomen, vonden het ontwerp onvolledig, onevenwichtig, onverstaanbaar,… Kortom op die basis wilden ze er geen woorden aan verspillen. Harde uitspraken die mijn aanvoelen, jammer genoeg, bevestigden.

Na enkel uren overtuigingsproces kwamen we dan toch tot een akkoord over de werkwijze. We zouden van de “office-text” vertrekken maar iedereen kon inbrengen wat men maar wenste. Geen veto’s, geen taboes. En by the way. De werkgevers wilden zeker nog geen uitspraak doen over de aard van het instrument. Dat werd dan maar “Nigel” genoemd. In Vlaanderen zou dat “Flip” of “Jef” geworden zijn.

Met slopende besprekingen zijn we dan aan die Nigel begonnen. De eerste dag konden we om 20u fier terugkijken op welgeteld één bladzijde common agreed text. De tweede dag begonnen we om 10u en sloten we om 23 uur af met nog eens 2 bladzijden overeenstemming. Op elke slak wordt zout gelegd. Elk woord wordt omgedraaid en vervangen door een synoniem. Paragrafen worden “deleted” of “added”. We werken rechtstreeks op een groot scherm volgens een zeer complexe en trage werkwijze.

In elke paragraaf worden alle amendementen aangebracht; van werkgevers, werknemers en regeringen. Dat alles staat voor je neus geprojecteerd. En dan beginnen we in die warboel van vette, cursieve, onderstreepte woorden te zoeken naar overeenstemming. Misschien dat woord toch maar vervangen. Of die zin even omdraaien. En waarom het niet even anders formuleren. Dat alles met simultaanvertaling naar Engels, Frans en Spaans. 's Avonds heb je er wel een punthoofd van. En tussendoor in de snackbar (die om 19u onherroepelijk sluit – avondzitting of niet) snel nog wat zorgen voor proviand; een sponzenbroodje, een straffe koffie en wat chocola.

Morgen, vrijdag, staan we voor de derde dag “draften”. Dan moeten de laatste 2 pagina’s er door. Want alles moet nog vertaald worden. Zaterdag moet alles immers beschikbaar zijn voor een ganse dag plenaire bespreking. En zondag is ons werkschema reeds ingevuld met interne consultaties.

Dat zijn de decent working conditions in ons (en elk ander) comité. Je kan er best maar even mee lachen. En dromen van een fris getapte pint. Maar die draft zal nog even moeten wachten.