Begin deze week trok het beperkt redactiecomité zich terug om de conclusies van de discussie over het eerste recurrente thema – de werkgelegenheid – voor te bereiden. Met vijf mensen op de werknemersbank. Met voorop Sharon Burrow, over twee weken de nieuwe chef van de wereldvakbond. En dus op de vooravond van een serieuze wending in haar loopbaan: de voorzittershamer van de Australische vakbond doorgeven en verhuizen van Australië naar Brussel, of liever, naar de wereld, want nooit meer thuis. En rond haar een redactieteam, vanuit alle uithoeken van de wereld. IJslander Magnus, Nieuw-Zeelander Helen, Zuid-Afrikaan Dennis en uw dienaar vanuit – of all places - België. Dennis liep hier vandaag rond met een Zuid-Afrikaans voetbalshirt. Voor de openingmatch Zuid-Afrika vs. Mexico op het wereldkampioenschap. Veel Zuid-Afrikanen hebben we deze namiddag trouwens niet meer gezien in het Paleis van de Verenigde Naties.
Sharon Burrow, nu nog voorzitster van de Australische vakbond, straks van ITUC
Voor het redactiecomité waren twee dagen voorzien. Het werden er drie, stukken van de nacht inbegrepen. Zoals dat hier vaak gaat in Genève vlotte het eerst niet. Met de dag nadien een versnelling. En de laatste dag sneltreinvaart. Met de wil langs zowel werkgevers- als werknemerskant tot zoveel mogelijk gemeenschappelijke voorstellen te komen. Wat op een haar na lukte. Slechts één knelpunt bleef over. Maar dan ook een belangrijk: moet er een nieuw instrument komen van de IAO, een aanbeveling, voor meer coherentie tussen het economisch-financiële beleid en het werkgelegenheidsbeleid? Vraag van de werknemers. Tegenkanting van de werkgevers. En verdeeldheid op de regeringsbank.
Dat moest dus vandaag nog worden getrancheerd in de plenaire commissie. Dat werd op een dubbeltje op zijn kant. België zat, niet geheel toevallig, in een blok van 13 Europese landen, die voor een aanbeveling waren. Maar veel andere landen zagen dat niet zitten. Uiteindelijk gooiden werkgevers en werknemers het op een akkoordje om de discussie door te schuiven naar de Beheerraad van november 2010. Door de regeringen gewillig gevolgd. Wat teleurstellend dat we vooralsnog niet verder zijn geraakt. Maar voor de rest toch een mooie eindtekst. Met een krachtige oproep om werkgelegenheid centraal te stellen in financieel-economische beleid. En met de waarschuwing dat een voortijdige budgettaire sanering het prille herstel kan fnuiken.
Wijze raad voor onze nieuwe federale regering.
Het zit er voor mij dus op hier. Morgen met de wagen terug naar België. Net op tijd voor de federale verkiezingen. Het wordt weer even wennen aan de ondraaglijke lichtheid van de lokale debatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten