Over Jeanne Devos hebben we het hier op deze blog wel een paar keer gehad. Zelf schreef ze ook een mooi stukje. Van onze collega’s van de persdienst hadden we de vraag meegekregen om een interview met haar te maken. Ze heeft het geweten. Al van bij de eerste late avond dat onze ACV groep elkaar trof in een of ander restaurant. Late avond, want door de lange werkuren was het vaak na negen, soms na tien, soms nog later voor we elkaar met de acv collega’s troffen in een of ander restaurant waar zo laat nog geserveerd wordt. Of waar iemand, die avond Luc, telefonisch zijn bestelling maar moest doorgeven om nog aan een schotel te geraken.
Jeanne kreeg haar eerste avond al meteen een spervuur van vragen te verwerken. Waarbij ook Gilbert De Swert zich niet onbetuigd liet. De volgende dagen was ze verbaasd: “Hoezo, nog een interview, was dat gisteren niet” ? vroeg ze plagerig. Er werd een vragenlijstje uitgewisseld zodat ze zich kon voorbereiden. En vervolgens sneuvelde de ene afspraak na de andere: was het niet de commissie huisarbeid die uitliep, het was wel de commissie aids. Tot uiteindelijk, de voorlaatste avond, we elkaar troffen in het hotel in Divonne. Na tienen. Met wat zoute crackers als avondmaal.
Het resultaat van dat interview kan u hier vinden. Of de volgende dagen in Visie. Of verkort in ACV-Vakbeweging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten