IAO aanbeveling nr 200 over HIV-AIDS op de arbeidsplaats

Deze middag, rond twaalven was het zover. Toen werd er in Genève gestemd over de aanbeveling rond aids en hiv op het werk. En over de resolutie. Een mail via Ierland om het begin van de stemming te melden, een sms van Luc Cortebeeck om de goede afloop te melden, en een mail van Amrieta Sietaram om nadien de details van de stemming te preciseren. Beide teksten werden aangenomen met 439 stemmen voor, 4 tegen en 11 onthoudingen. Een tegenstem van Maleisië (regering en werkgevers) en een tegenstem van Soedan. Irak, Chili en Libanon kozen voor een onthouding. En al de rest was pro.

Daarmee zit het werk erop. We hebben nu een tekst van een ILO-aanbeveling rond AIDS op het werk. Die moet in alle 183 IAO-lidstaten voorgelegd worden aan de wetgevende macht. En binnen anderhalf jaar moeten de lidstaten verslag uitbrengen aan de IAO wat er mee is gebeurd. De IAO zelf kreeg een paar opdrachten mee in de resolutie. Geld vrijmaken voor een promotiecampagne voor deze richtlijn. Regeringen en sociale partners technisch ondersteunen bij het omzetten van deze richtlijn in hun wetgeving. Een wereldwijde campagne voeren om te zorgen dat nationale wetgevingen verbieden om HIV-positieven te discrimineren. En op te volgen of er niet wat meer moet gebeuren om die aanbeveling wereldwijd in de praktijk om te zetten.

De eindtekst is beter dan wat we vorig jaar bereikten. Nogal wat Europese landen die wel voorzien in verplichte HIV-testen bij migranten, soldaten, medische beroepen hebben nu een probleem met hun wetgeving. Dat moet eruit, want geen goede preventie. En er moeten vlot toegankelijke en effectieve klachtenprocedures rond inbreuken komen. Door werkgevers inzage te geven in testresultaten van werknemers schend je privacy-rechten en de menselijke waardigheid. En open je de deur wagenwijd voor discriminatie. Negatieve HIV-testen bieden overigens geen houvast voor een preventiebeleid: een kwartier later kan zo iemand al seropositief zijn.

Een ander pluspunt is het ruime toepassingsgebied van deze richtlijn: voor alle mogelijke soorten van werknemers, mensen in opleiding, werkzoekenden en sollicitanten, vrijwilligers, tijdelijk werklozen , militair personeel: de ruimste definitie van werknemers die ooit in een IAO-tekst stond.

Intussen tikt de klok wel verder. In landen als Swaziland is meer dan 30 % van de bevolking seropositief. En vorig jaar stierven wereldwijd meer dan 2 miljoen mensen aan AIDS waarvan het overgrote merendeel in Afrika. Er zijn ook bemoedigende signalen vanuit Afrika: Oeganda slaagde er bijvoorbeeld in om het aantal seropositieven sterk terug te dringen met behulp van een ruim aanbod aan preventie en vrijwillige testen.

Hopelijk stimuleert die richtlijn meer landen tot het inslaan van die weg.

De meest actieve leden van onze werknemersgroep in de AIDS commissie drummen nog even bij elkaar voor een groepsfoto na de laatste zitting. Allen waren actief betrokken bij het systeem in onze groep waarbij we onze woordvoerder Jan Sithole tijdens de debatten voorzagen van bloc note papiertjes met argumenten om uit te spelen in het debat. Vaak circuleerden mijn papiertjes eerst bij hen voor aanvulling of correctie, of kwamen hun papiertjes bij mij terecht. Amrieta Sietaram, met paarse blouse in gesprek met Jan Sithole , onze woordvoerder, heeft nog geen tijd om te poseren. Er moet allicht nog een IAO-procedurestap worden toegelicht.