In Witrusland heerst een dictatuur. Vrije vakbonden zijn er niet toegelaten, het land moet zijn wetgeving aanpassen. De regering heeft het laatste jaar een klein openingetje gemaakt. De minister van arbeid kondigde aan dat het presidentieel decreet over vakbonden zou versoepeld worden. Dat moet nog bewezen worden. Het Internationaal Arbeidsbureau volgt het land constant op.
Nog een land met een stevige dictatuur is Myanmar/Birma. Dit is niet alleen het land van de onder huisarrest levende oppositieleidster en Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi. Het is een land van onderdrukking en dwangarbeid. Mensen worden er opgevorderd om gratis te gaan werken voor regering en leger, vrije verenigingen en vakbonden worden er niet toegestaan. Mensen die opkomen voor anderen worden gearresteerd, gefolterd en krijgen zware gevangenisstraffen. Wegens de zware mensenrechtenschendigen wordt de veroordeling van het land gepubliceerd in het hoofdrapport van de Internationale Arbeidsconferentie. Dit is een zware sanctie, want de hele wereld zal het geweten hebben.
Cambodja. Vakbondsmensen worden zwaar vervolgd, met de dood bedreigd en drie vakbondsleiders werden vermoord. De moordenaars worden niet vervolgd. Het land moet vlug bewijzen dat het een andere koers vaart en de bewijzen ervan voorleggen aan de Internationale Arbeidsorganisatie.
Het zal u verwonderen dat ook Canada op de lijst voorkomt. De regering van Canada heeft de sociale wetgeving uit handen gegeven aan de regio's (provincies) en het resultaat lijkt nergens op. Canada doet het sociaal heel slecht. Commentaar, later op de blog.
Costa Rica kent een probleem van gele vakbonden, zeg maar vakbonden met mensen door de werkgevers aangesteld, "solidarismo" noemen ze dat daar. Deze plaag deint uit in Latijns-Amerika, het systeem lijkt heel erg op wat de nazi's in België wilden invoeren en wat het Vlaams Belang verstaat onder sociaal overleg. Dat kan je geen vrijheid van vereniging noemen. Maar omdat de Latijns-Amerikaanse werkgevers massaal hun steun betuigen aan dit systeem, zijn de conclusies niet sterk genoeg geformuleerd. Het land krijgt wel een missie van het Internationaal Arbeidsbureau op bezoek.
Wist je dat zelfs in het toeristische Egypte geen vrijheid van vereniging bestaat? Er is een officiële vakbond die volledig gestuurd wordt door de regering. Vakbondsmensen worden ontslagen, de regering komt tussen in de leiding van de vakbeweging en stakingen zijn zo goed als uitgesloten. De wetten zullen moeten aangepast worden en de regering moet nog voor september meedelen hoe ze dat gaat aanpakken.
Georgië doet het ook niet goed. De wet werd verstrengd, de regering mengt zich in het vakbondsbeheer, vakbondsleiders worden onstlagen in hun ondernemingen en in die omstandigheden komt er van overleg natuurlijk weinig of niets. Eerst leek het dat de regering met de hulp van de Internationale Arbeidsorganisatie op weg was de situatie aan te passen. Maar de politieke wil is niet sterk genoeg. De regering zal nu moeten aantonen dat het wel menens is.
Guatemala is een verschrikking. Eén van de openbare aanklagers, speciaal aangesteld om de moordenaars van syndicale leden en leiders te bestraffen, heeft zopas ontslag genomen omdat hij geen steun krijgt van de regering. Ik heb hem ontmoet tijdens een missie voor de Internationale Arbeidsorganisatie. Een man van goud die in die omstandigheden geen kant meer op kon. Veel beloften van de regering, die ik toen al weinig betrouwde. Vooral de mensen die opkomen voor de indiaanse volkeren en voor hun rechten als werknemers lopen gevaar. Er is geen politieke wil om de tientallen moorden te onderzoeken en de schuldigen te straffen. Alles hebben we al geprobeerd. Nu trachten we een beroemd persoon met veel internationaal aanzien naar het land te sturen om president Alvaro Colom en zijn regering onder druk te zetten. Vroeger in deze blog vind je nog meer over Guatemala.
Swaziland is nog zo een verschrikkelijk land. Vakbonden worden er zonder meer geterroriseerd. Huizen van leiders worden aangevallen, vorige week werden zelfs enkele privé-woningen gebombardeerd door het leger. Sociaal overleg bestaat gewoon niet. De commissie was hard: een missie van hoog niveau wordt uitgestuurd en de besluiten worden ingeschreven in een speciale paragraaf van het eerste rapport van de conferentie, zodat de wereld weet dat het echt zo niet voortkan in dit land.
Turkije kreeg in maart al bezoek van een zogenaamde missie van hoog niveau. Ik was erbij en kon vaststellen dat vakbonden het echt niet onder de markt hebben. De overheid mengt zich met alles en nog wat in het interne leven van de organisaties. Om lid te worden moet er een notariële akte opgemaakt worden, je kan je het echt niet voorstellen. Turkije nam de missie niet ernstig. Na ons sterk rapport, ook doorgestuurd aan de Europese Unie, wat slechte punten oplevert voor een mogelijke toetreding, kwam de regering nu af met voorstellen van wijziging aan de Grondwet. Is het menens? Aan Turkije om het te bewijzen, het Internationaal Arbeidsbureau laat het land niet los.
Venezuela is een klassieker. De werkgeversorganisatie Fedecameras wordt er vervolgd door de regering Chavez, die beweert dat het om een terroristische organisatie gaat. Een van de vakbonden klaagt ook aan dat er geen vakbondsvrijheid is. Maar dat is dan buiten de Chavezgezinde vakbonden gerekend, die vinden Chavez de meest sociale president van Latijns-Amerika. De bespreking van dit geval zorgt altijd voor veel herrie in de commissiezaal. De regering was heel ontevreden over de besluiten en overwoog samen met een aantal andere landen in de conferentie de stemming te vragen over het gehele rapport en een campagne te voeren om het af te keuren. Met als gevolg dat drie weken werk zouden verloren gegaan zijn. Door veel diplomatiek werk werd de regering ervan weerhouden dit te doen. Dit was het zoveelste spannende moment van de conferentie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten