Uit de blog n.a.v. het World Economic Forum in Davos
Zo, hier eindigt mijn blog, mijn dagboek van "een militant in Davos." Voor mij was het de eerste keer. Het feit dat ik een tekst onmiddellijk toegankelijk kon maken voor iedereen die geïnteresseerd is, gaf me een goed gevoel. Vooral omdat ik daarmee mensen kon laten meeleven met mijn ervaringen en bekommernissen vanuit een heel rare omgeving voor een vakbondsleider: het WEF in Davos.
Terloops, de lezers moeten zich geen zorgen maken over de kosten voor het ACV, ik ben uitgenodigd door het WEF, het ACV betaalt alleen de reiskosten en het verblijf in een familiehotel. Daarbuiten heb ik niet eens 100 Zwitserse Franken uitgegeven.
Bloggen houdt je wel bezig. Je moet je ernaar organiseren. Technisch kan alles, zegt men. In de praktijk is het moeilijker, in mijn hotel was bijvoorbeeld geen internetaansluiting. Het dagboek heeft me verplicht dagelijks en algemeen de grote trends van de details te onderscheiden. Al hou ik zelf wel van anecdotes, soms hebben ze betekenis. Af en toe heb ik ze een plaats gegeven.
Het was ook leuk om mijn medebloggers te ontmoeten: Ruben Mooijman en Bart Weetjens. We maakten echter nooit afspraken over onze blogs die in de praktijk heel complementair waren.
Hoe goed de ervaring ook is, ze is slechts heel uitzonderlijk voor herhaling vatbaar. Meestal ben ik zelf zo betrokken in het voorzitten van vergaderingen, het geven van toespraken, het voeren van besprekingen, dat een blog er echt niet meer bij kan.
Dank voor de interesse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten