De zoete wraak van Wen Jiabao

Uit de blog n.a.v. World Economic Forum in Davos

Aan analyses geen nood hier, maar hoe wat doen aan de crisis? En dan volgt er meestal veel gefilosofeer. Maar niemand weet echt goed hoe het nu moet. De banken zijn hier omzeggens niet meer te bekennen. Vorig jaar voerden de ceo's van Lehman Brothers en van Merrill Lynch hier nog het hoge woord, nu bestaan ze niet meer. De ceo's uit de industrie blijven heel voorzichtig en de regeringen lopen ook tegen hun grenzen aan na de redding van de banken en de herstelplannen. De internationale instellingen geven wel wat insteken, maar voor het overige kijken ze naar elkaar. Dus er moet nog veel gebeuren.
Duidelijk en klaar was de Chinese eerste minister. Met een fijne glimlach verwees Wen Jiabao terloops naar de oorzaken van de crisis en naar het continent waar ze veroorzaakt werd, zonder al te verwijtend te worden, maar voor het geval we het zouden vergeten zijn... .
China beseft bijzonder goed dat het een cruciale rol zal spelen. Wie durft nog te spreken van het gele gevaar? Ik denk integendeel dat China de trekker wordt van het economisch herstel in de wereld. Wen Jiabao "Ik weet wel dat er graag gespeculeerd wordt over onze groei in 2009 maar wij gaan voor 8%. Dat zal hard werk vragen maar dat zal lukken." In elk geval kon hij een duidelijk plan presenteren, in vijf punten Er
Er wordt een gigantisch bedrag uitgetrokken voor initiatieven als de bouw van spoorwegen en huizen, ook in de rurale streken, de heropbouw van de gebieden getroffen door aardbevingen, ondersteuning van KMO's...

De banken worden van liquiditeiten voorzien, zodat zij kunnen lenen aan de bedrijven.
De industrie wordt ecologisch verantwoord gemoderniseerd.
Wetenschap, onderwijs, vorming en innovatie krijgen een vooraanstaande plaats.
En geloof het of niet, China zal een volwaardig systeem van sociale zekerheid uitbouwen, met pensioenen, werkloosheidsverzekering en ziekteverzekering. Dan pas zullen de werknemers geld durven uitgeven, omdat ze dan hun eigen sociale zekerheid niet meer zelf bij elkaar moeten sparen. Voor vrije organisaties en vrije vakbonden is de Chinese top erg genoeg niet gewonnen. Het systeem blijft van bovenuit naar beneden gedacht. Dat zal ook nog moeten veranderen, maar ze hebben wel een duidelijk herstelplan. "Een deel van de winter moeten we nog door, maar de lente is in zicht" besloot Jiabao. Met een Chinese glimlach spelde hij de rest van de wereld de les.