Naar een botsing rond aids ?

Het ziet er naar uit dat we in onze commissie over aids op weg zijn naar een stevig robbertje met de werkgevers en de regeringen. En dat gaat over welk instrument we gaan maken: een conventie of een aanbeveling.

Een conventie, dat is het harde wetgevende werk. Dat wordt dan een tekst die door ILO lidstaten moet worden geratificeerd, waardoor het wettelijk afdwingbaar wordt. En waarbij lidstaten die zo een conventie ratificeerden achteraf gecontroleerd worden. Vraag dat maar aan die 25 lidstaten op het lijstje van de commissie van de normen.

Een aanbeveling, dat is het slappere, maar bredere werk. Slapper, want dat is geen afdwingbare tekst. Breder, want de ILO kan dan wel aan àlle landen een rapport opvragen hoe het er mee staat. Dat is breder dan een conventie, want daar kan je enkel aan landen die de conventie ratificeerden wat vragen.

In de werknemersgroep willen we allemaal een conventie. Dat vangt meteen de belangrijkste problemen op van de huidige ILO gedragscode inzake aids: het is dan niet meer vrijblijvend. Landen met een wetgeving waarbij sommige werknemers , sollicitanten of migranten verplicht worden getest op HIV, hebben dan een probleem. Net als landen waar werkgevers de testresultaten van hun werknemers mogen inkijken. Of die seropositieven discrimineren.

De werkgevers: die willen geen nieuwe wetten. Al genoeg wetten en conventies in de wereld. Vrijheid , blijheid alom. Het wordt in de commissie wat zachter gezegd, maar de boodschap is duidelijk : “the employers are opposed to a standard setting approach” zei hun Afrikaanse woordvoerder. En ook de regeringsgroep kiest met ruime meerderheid voor een aanbeveling. Ook de Europese Unie komt dat vertellen, mede namens ons Belgenland. Net als de USA van Obama, China en vele Afrikaanse landen.

Vandaag ging onze vergadertijd met de werknemers op aan het bespreken van een eerste serie amendementen op de ontwerp tekst. Al vanaf de tweede zin in de ontwerp tekst moet er gekozen worden voor een conventie of een aanbeveling. De ontwerp tekst heeft het over een aanbeveling. En van werknemerskant willen we dat wijzigen. Of voorlopig tussen haakjes zetten, tot het einde van de besprekingen. En intussen steun zoeken bij diverse regeringen. Of de keuze open laten tot volgend jaar, bij de tweede lezing. Dan hebben we allemaal een jaar tijd om bij onze regeringen te lobbyen voor een krachtiger instrument. Wat geen luxe zou zijn voor een probleem waar 33 miljoen mensen op deze wereldbol mee rondlopen.

Maar van pappen en nathouden willen de werkgevers niet weten. Die lieten informeel al weten dat ze morgen bij de eerste amendementen meteen duidelijkheid willen over wat het hier gaat: over een conventie of een aanbeveling.

Vandaag gingen de twee plenaire vergaderingen met alle deelnemers samen geheel op aan algemene tussenkomsten. Niet van de werkgevers en de vakbonden. Die hebben elk één woordvoerder en één gezamenlijk standpunt. En hebben maar één tussenkomst nodig. De regeringen hebben dat niet. En dus is er een lange stoet van landen die allemaal even hun standpunt willen toelichten.

Morgen volgt de laatste reeks van algemene tussenkomsten. En dan begint de amendementenslag. En de slag om een conventie of een aanbeveling. Het ziet er niet naar uit dat we die eerste veldslag gaan winnen.