Morgen maandag

Morgen maandag is het zover. De auto in en 800 km rijden tot Genève. Of beter: tot in Divonne-les-Bains, een klein Frans stadje dicht bij de Zwitserse grens op een dertigtal km van Genève. Daar logeren we met de ACV delegatie gedurende twee weken in een hotel. Fors goedkoper dan in het mondaine Genève. Het pendelen nemen we er dan maar bij. En dus rijden we met de auto naar Genève.

Voor mij wordt het de tweede keer dat ik deelneem aan die internationale arbeidsconferentie. Die internationale arbeidsconferentie, dat is zowat de Champions League van het sociaal overleg. Sociaal overleg op wereld niveau, met deelnemers uit alle landen. Anders dan in de Champions League wordt er heel wat minder gescoord. Maar àls er gescoord wordt, kan je resultaat hebben voor de gehele wereld. Dat is eens wat anders dan een Belgische cao maken in de nationale arbeidsraad.

Van vorige keer zijn me een aantal indrukken bijgebleven. Dat bont internationaal gezelschap van werkgevers, vakbonden en afgevaardigden van regeringen. Achter de balie een bediende met een keppeltje die een Arabische meneer in witte klederdracht zijn documenten aanreikt. Patrick Janssens moet er eens komen kijken. Een Chinese die in haar eerste tussenkomst in mijn commissie opmerkt dat ze spreekt namens de grootste vakbond ter wereld: meer dan 200 miljoen leden. En hoe het ACV die vakbond van “loek kurttebek” daar goed bekend is. En Luc er verkozen werd tot voorzitter van de werknemersgroep in de commissie van de normen. Waar 20 landen die wat mispeuterd hebben rond de ILO normen proberen te spartelen om aan een reprimande te ontkomen. En het moeizame lobbyen en avondlijk vergaderen om de werknemersgroep in die commissie op één lijn te brengen.

Zelf ga ik deze keer naar een commissie die werkt aan een gedragscode rond aids-preventie op het werk. Over vragen of werkgevers AIDS testen mogen afnemen van werknemers. Of mogen weten of sollicitanten seropositief zijn. Klinkt heel vertrouwd in de oren na Belgische discussies over alcohol en drugtests op het werk. Benieuwd hoe dat deze keer gaat lopen. Nog één keer slapen.

Herman Fonck, zondag 31 mei 2009