Zondag, leesdag

 

Vandaag was een leesdag. En het was weinig opwekkende lectuur, want ik heb nog eens de 40 ‘gevallen’ doorgenomen waaruit de Commissie Normen een definitieve lijst van 25 zal selecteren. Die 25 landen moeten zich dan voor de Commissie komen verantwoorden.

Voor wie niet zo vertrouwd is met de IAO een woordje uitleg over de Commissie voor de toepassing van de normen. Zoals u weet werkt de IAO conventies en aanbevelingen (normen) uit ter verbetering van arbeidsvoorwaarden, wereldwijd. Dat kan gaan over kinderarbeid, veiligheid op het werk, arbeidsinspectie, discriminatie, vrijheid van vereniging, migratie, … en nog veel meer. Maar Conventies uitwerken is een ding, ze doen naleven is nog iets anders. De Commissie Normen gaat nu precies na of de gemaakte afspraken wel toegepast worden in de Lidstaten. Daarvoor wordt in de loop van het jaar een rapport opgemaakt door experts dat eigenlijk een stand van zaken geeft wat betreft de werknemersrechten in de wereld. Uit dat rapport wordt een voorlopige lijst gedistilleerd van 40 landen. Die delicate oefening hebben we de voorbije maanden gemaakt in het Internationaal Vakverbond. In de eerste plaats wordt bij de keuze natuurlijk rekening gehouden met de ernst van de gevallen, maar we moeten ook een zekere geografische spreiding in acht nemen. Het gaat bijvoorbeeld niet op om allemaal Afrikaanse landen op het matje te roepen. En dan moet er ook nog een evenwicht zijn tussen de fundamentele conventies, bv. kinderarbeid, en de meer technische conventies zoals bv. arbeidsinspectie of asbestverwijdering. Maar dat deel van de voorbereiding is dus al gebeurd. In de loop van de volgende dagen beslist de Commissie welke de definitieve lijst van 25 is.

 

Over de landen die zich dit jaar effectief zullen moeten verantwoorden, kan ik nog niets kwijt, behalve een ding: Myanmar/Birma is er zeker weer bij. Het land heeft zelfs de ‘eer’ aan bod te komen in een speciale sessie wegens de voortdurende schendingen ter uitbanning van dwangarbeid. Na het recente schijnproces tegen Aung San Suu Kyi – naar aanleiding van het ten einde lopen van haar huisarrest – kunnen we ons alleen maar extra vragen stellen bij de bereidheid van het militaire regime om de toestand van de mensenrechten en de werknemersrechten in het land te verbeteren.