Werkgevers:"Straffeloosheid is slecht voor economie"

Ook aan werkgeverskant gaan in Guatemala stemmen op tegen de straffeloosheid, dat leerden we uit een ontmoeting met vertegenwoordigers van CACIF, het Guatemalteekse VBO, en de Camara de Industria, het equivalent van onze Kamers van Koophandel.
De werkgevers gaven vlot toe dat er in hun land dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen en dat een aantal werkgevers zich niet gedragen zoals het hoort, maar die straffeloosheid, die willen zij naar eigen zeggen ook tegengaan. Niet in het minst omdat het fenomeen handenvol geld kost aan de ondernemers. Alleen al voor de beveiliging worden maandelijks heel aardige budgetten uitgetrokken. Het politie-apparaat moet voor hen zeker beter worden en vooral ook betrouwbaarder.

En dan is er het sociaal overleg. Tja, dat werkt niet in Guatemala, daar waren de werkgevers het over eens. Er bestaat inderdaad een tripartiete Commissie, maar die functioneert ook volgens hen niet goed. Voor men tot echt overleg komt, is er zeker nog een lange weg te gaan. Voorlopig trekt men voor alles naar de rechtbank, terwijl een aantal overlegmateries daar helemaal niet thuishoren. Een versterking van de tripartiete Commissie zou een stapje kunnen zijn naar serieus overleg, maar daar is volgens de werkgevers dan zeker ondersteuning van de IAO voor nodig, vooral inzake vorming en opleiding, volgens hen vooral van de werknemersafgevaardigden. Dat is natuurlijk een klassiek verhaal.

Ik kon het niet laten op te merken dat zij als werkgevers toch vaak tegen de vakbonden reageren. Dat is niet in de eerste plaats een kwestie van vorming van werknemers. Als je geen vakbond wil, hoe kan je dan een sociaal overleg opbouwen? Ze antwoordden daarop dat een aantal vakbonden in Guatemala inderdaad geen goede naam hebben, maar dat ze daarover eigenlijk niet willen blijven zeuren. Een van hen verwoordde het als volgt: "We moeten zorgen dat er een serieus overleg komt. Zeggen dat er beter geen vakbonden zouden zijn, zal ons daarin niet vooruit helpen." Volgens wat ik elders hoorde is het probleem dat de werkgeversorganisatie te weinig gezag heeft over een aantal bedrijfsleiders die geen ontzag hebben voor de koepelorganisatie en geen sociale of ethische norm erkennen. Zo zijn de beruchtste maquilas in handen van Koreanen die hun eigen boontjes doppen met alle gevolgen vandien.