Toch was het hier tot hiertoe blijkbaar onmogelijk om over bedreigingen, aanslagen en moorden concrete informatie te verzamelen. Daar is men nu voor het eerst in geslaagd. Er is documentatie bijeen gebracht geval per geval, moord per moord, persoon per persoon. Dat is een begin. Maar uiteindelijk zijn velen - en zeker diegenen die het voor het zeggen hebben - hier van oordeel dat er voor een moord slechts één persoon verantwoordelijk is: de vermoorde. Die stond op het verkeerde moment op de verkeerde plaats. Die was vast met iets verkeerds bezig. Dat is hier de basismentaliteit. En die redenering maakt zeker opgeld voor al wie met vakbondswerk bezig is.
Een van de moeilijkheden bij het onderzoeken van al wat gebeurt, is dat men het vooral van getuigen moet hebben. Maar getuigen worden hier te weinig beschermd, zowel tijdens zo'n proces als daarna. Een ander punt is dat getuigen ook gemakkelijk te beïnvloeden zijn. Dus de manier waarop men met getuigen omgaat is echt een kernpunt als men ooit tot een oplossing wil komen. Een andere grote hindernis is dat veel van de mensen die die onderzoeken moeten doen, bv. bij de politie, zeer sterk gelieerd zijn met de ondernemingswereld en ook met de criminele wereld. Het is gewoon niet geloofwaardig dat men voor de 20 syndicale moorden die hier de voorbije 2 jaren gebeurden, geen enkel spoor heeft, geen enkele aanwijzing, geen enkele dader. Men heeft gewoon niets. Dat is niet normaal en niet verklaarbaar als je een normaal werkend juridisch systeem hebt. Duidelijk is dat in deze instelling wel informatie beschikbaar is en dat werd ons bewezen, deze wordt echter niet opgenomen in het rechtssysteem. Merkwaardig toch?
In de discussies over de verdere aanpak heeft de IAO-vertegenwoordiging gevraagd dat een plan wordt opgemaakt dat aan de IAO-conferentie van juni kan worden voorgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten