Morgen maandag (bis).

Morgenavond hebben we afspraak in Divonne-les Bains, een Frans stadje in de buurt van Genève waar we met de ACV-delegatie logeren. Dat wordt terug onze stek van waaruit we twee weken lang, sommige collega’s drie weken, de jaarlijkse conferentie van de ILO volgen. Het is er beduidend goedkoper logeren dan in het dure Genève, dus pendelen we van daaruit dagelijks de dertig km naar Genève. En daarom wacht ons morgen een autorit van zo een 800 km. Mijn valies staat klaar, de autokoffer was vrijdag op kantoor al behoorlijk geladen met kartonnen dozen en allerlei materiaal dat mee moet.

Ginder treffen we het gezelschap van Luc Cortebeeck, Pia Stalpaert, Andrée Debrulle, Veronique Rousseau, Chris Serroyen, Gilbert De Swert, Katrien Verwimp. En Jeanne Devos. En wat al die ACV-collega’s daar gaan doen ?

Luc Cortebeeck, Loek Korttebeck zoals ze dat daar onnavolgbaar uitspreken, gaat er weer de werknemersgroep voorzitten in de Commissie van de Normen. Die gaan weer een 25tal landen selecteren die wel ILO conventies ondertekenden, maar in de fout gingen bij de naleving van die normen. En dat gaat niet om kleinigheden, maar om fundamentele internationale minimumregels als vakbondsvrijheid, kinderarbeid, collectief overleg, arbeidsveiligheid, discriminatie, …Luc’s team moet er om dat werk in goede banen leiden, goed gestoffeerde dossiers hebben. Niet in het minst om weerwerk te kunnen bieden aan de pleidooien van de landen die op het matje worden geroepen. Want die brengen dikwijls een hele batterij aan lobbywerk, juridisch en retorisch talent in stelling om te ontsnappen aan een negatieve beoordeling in het rapport van de commissie.

En dat dossierwerk moet noodgedwongen ter plaatse gebeuren: de selectie van de 25 landen gebeurt immers pas ter plekke, tijdens de eerste week op basis van voorbereide experten-rapporten en onderzochte klachten over tientallen landen. Die selectie is alvast een eerste moeilijke beslissing van die tripartite commissie. Een commissie met in elk van de geledingen een bonte samenstelling van afgevaardigden uit alle hoeken van de wereld en van alle denkbare strekkingen. Een onderhandeld compromis tussen de werkgevers en werknemersdelegatie over die selectie geeft de doorslag. Dat geduldig onderhandelen, eerst binnen de werknemersgroep en nadien met de werkgevers en de hele commissie is het werk voor de eerste week. Veronique Rousseau van onze internationale dienst, en Andrée Debrulle van onze studiedienst houden de backoffice recht, samen met Gilbert Deswert en Katrien Verwimp die ook elk een aantal landendossiers voor hun rekening nemen.

Pia Stalpaert van ACV Voeding en Diensten en Jeanne Devos hebben een andere opdracht. Dit jaar wordt gewerkt aan een ontwerp van een ILO conventie en een aanbeveling rond waardig werk voor huisarbeid en dienstbodes. Zij gaan daar aan de kar trekken voor een internationale norm. Wij zijn heel fier dat zuster Jeanne Devos, die in India zoveel ervaring heeft opgedaan en prachtig werk doet tegen de uitbuiting van kinderen in de meer bemiddelde gezinnen, deel uitmaakt van onze ACV-delegatie. Ze komt in deze blog vast later nog aan bod.

Chris Serroyen volgt de discussies over een wereldwijde strategie voor meer en betere tewerkstelling, een meer dan belangrijk thema in crisistijd.

En zelf ga ik naar de AIDS-commissie. Dat zou dit jaar moeten kunnen afgerond worden met een officiële ILO aanbeveling. Over dingen zoals de vraag of werkgevers AIDS testen mogen afnemen van hun werknemers. En of landen mogen weten of migranten seropositief zijn. Zo een aanbeveling moet dan in alle lidstaten met de regelgevende macht worden besproken. Daarover later meer. Nog één keer slapen. En 800 km rijden.