A disaster for Turkey and the Turkish people and workers (ILO-missie in Turkije 8 en einde)

Het eindgesprek met de vice-minister van arbeid verliep heel moeilijk. Wij konden hem meedelen dat alle sociale partners opnieuw bereid waren een Bursa-overleg bis te organiseren, zodat opnieuw een basis van een nieuwe wetgeving kon worden uitgewerkt. Vanuit de ILO zou de nodige ondersteuning kunnen geboden worden om alle problemen op te lossen. Ook de grootste organisatie zoals Turk-is en de werkgevers, die voordeel kunnen halen uit de huidige regeling, verklaarden zich ten aanzien van ons bereid die voordelen op te geven, omdat ze in de toekomst toch niet houdbaar blijven.

De vice-minister zei dat dit niet kon en liet onmiddellijk de sociale partners opbellen. De hevige gesprekken konden we wel horen, maar natuurlijk niet begrijpen. Een afsluitend gesprek met werkgevers, werknemers en regering bleek onmogelijk te zijn. Uiteindelijk werd aangekondigd dat de regering de sociale partners opnieuw na maanden van radiostilte zou uitnodigen, op 11 maart, niet met ons als pottenkijkers. Bij het einde van de slotvergadering daalde de toon van het gesprek en werd gezegd dat wij ondanks de moeilijke besprekingen altijd welkom zouden blijven.

In ons eindverslag konden we enkel aangeven dat er ondanks de vroegere en de huidige missie, ondanks de geboden technische ondersteuning, op geen enkele wijze vooruitgang werd geboekt. Nu reeds is zeker dat Turkije voor conventie 87 opnieuw ter verantwoording zal worden geroepen tijdens de Internationale Arbeidsconferentie van juni dit jaar. Wij zullen ons verslag ook overmaken aan de Europese Unie. De opening van het 'social chapter 19', één van de vele belangrijke voorwaarden voor de toetreding van Turkije tot de Europese Unie, zal voorlopig wellicht onmogelijk zijn. "A disaster for Turkey and the Turkish people and workers," zo verwoordden wij ten aanzien van elkaar onze gevoelens aan het einde van de missie. Een gemiste kans. Wij kunnen enkel hopen dat door ons verslag ogen worden geopend en dat het een startpunt kan zijn voor de verbetering van de situatie van de werknemers. Einde blog Turkije.