De eerste dag

Gisteren 1 juni was het hier in Genève vooral een dag van procedures. Dat komt omdat de ILO-conferentie is samengesteld uit drie groepen die elkaar voor de eerste keer onmoeten bij het begin van de conferentie. En het dan liefst snel eens moeten worden over wie welke commissie gaat voorzitten, hoe de delegaties verdeeld worden, wie in welke commissie gaat zetelen. En vermits er niet één wereldvakbond is die dat allemaal vooraf kan regelen, wordt dat op de conferentie afgesproken. Met op dinsdagvoormiddag een bijeenkomst van ITUC waar met de leden van ITUC afgesproken wordt wie zal worden voorgedragen voor welke commissie.

Maar ITUC is langs vakbondskant niet de enige, zij het wel de grootste internationale speler. Er zijn ook de Chinese vakbonden, de Cubaanse en Venozolaanse die hun eigen overlegstructuur hebben. In de namiddag was er dan een eerste bijeenkomst van de gehele werknemersgroep, met àlle vertegenwoordigers van vakbonden van de hele wereld en van alle strekkingen.

Daar werd ook Luc Cortebeeck terug verkozen als voorzitter van de werknemersgroep in de Commissie voor toepassing van de normen. Dat gebeurde met applaus en op voordracht van de Columbiaanse vakbonden. Die commissie van de normen is zonder meer de belangrijkste commissie van deze conferentie. Het is de commissie die toekijkt op de naleving van de normen door al die lidstaten. En landen op het matje roept.

Zonet, het is nu woensdagmorgen, was er de eerste officiële plenaire openingsbijeenkomst van de ILO-conferentie. Een enorme zaal, met delegaties uit àlle landen. Met de formele goedkeuring van al die voordrachten zodat de conferentie eindelijk van start kan. Net als vorig jaar was er eerst nog een manifestatie van Iraanse betogers die op het podium klommen met een oproep om de Iraanse delegatie uit de ILO te zetten. En foto’s droegen van vermiste politieke gevangenen.
Binnen een kwartier gaat mijn commissie over Aids van start. Wordt vervolgd.