Wat schort er dan? (ILO-missie in Turkije 5)

In bijdrage 3 kon u al lezen dat het grootste aantal werknemers tot de openbare sector behoort. Meer dan 450 000 ambtenaren mogen zich echter niet aansluiten bij een vakbond. Ook kunnen ze niet over hun arbeidsvoorwaarden onderhandelen.

Werknemers met een tijdelijk contract mogen niet toetreden tot een vakbond. Om lid te worden moet je dit (tegen vergoeding) laten betekenen door een notaris, alle gegevens moeten daarna doorgegeven worden aan de overheid. Men moet tien jaar in een bepaalde onderneming werken en de Turkse nationaliteit hebben om vakbondslid te kunnen worden. Er zijn vele voorbeelden van discriminatoire behandeling van vakbondsleden door werkgevers en er zijn zelfs vele ontslagen om die reden, ondanks een zogenaamde wettelijke bescherming.

Om vergaderingen en betogingen te organiseren moet je de toelating hebben van de provinciegoeverneur. De politie moet toegelaten worden, ook op de interne vergaderingen. De vergaderingen moeten in het Turks doorgaan, niet in de streektaal. Niet werken binnen de regels kan leiden tot opheffing van de organisatie en zware (gevangenis)straffen voor de leiders.

Om te kunnen onderhandelen in een onderneming moet een vakbond 50% + 1 leden hebben binnen het bedrijf en bovendien ook nog 10% binnen de betrokken sector nationaal. Dus enkel één organisatie kan de onderhandeling voeren. Door de overheid worden de gegevens over vakbondslidmaatschap bewust verminderd om onderhandelingen onmogelijk te maken.

Bij syndicale acties wordt zwaar ingegrepen door de politie. De beelden van het optreden van de politie tegen de 1-mei bijeenkomsten in Istanboel worden jaarlijks over de hele wereld uitgezonden. Collectief opkomen voor uw mening wordt vlug aanzien als het verstoren van de openbare orde.

In de publieke sector is het officieel niet toegestaan te staken. Solidariteitsstakingen, algemene stakingen, langzaamaanacties en bedrijfsbezettingen kunnen niet. Stakingen over het niet toepassen van cao's zijn verboden. Deelnemen aan niet toegelaten stakingen kan tot gevangenisstraffen leiden.

Enkel 4 tot 5 mensen mogen piket vormen, er mogen geen tenten gezet of spandoeken gebruikt worden om aan te geven waarover de staking gaat. Niet-leden mogen niet staken. Minstens 30 vaste werknemers moeten bij staking in het bedrijf toegelaten worden. In vele ondernemingen haalt men dit getal niet, gezien de meeste mensen een tijdelijk contract hebben. Stakingen worden in de praktijk dus zo goed als onmogelijk gemaakt.

De overheid komt tussen in de uitwerking van de statuten en de werking van vakbonden.

(Bron: Internationale Arbeidsorganisatie Genève en Internationaal Vakverbond Brussel.)
Wordt vervolgd.