Maandag: weer Brusseldag

Het werk in de aids-commissie zit er voor mij op. Vrijdag werden in de commissie de laatste punten afgehandeld. Zaterdag was er nog een beperkt redactiecomité om de eindtekst van de aanbeveling in zijn definitieve plooi te gieten. Met bijvoorbeeld discussies over vragen hoe je “empowerment” van vrouwen in het Frans vertaalt. (Dat werd “autonomisation”.) Het ontwerpverslag van het commissiewerk werd vandaag maandag in de commissie behandeld en staat inmiddels op de ILO website. De freaks vinden het hier: http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/public/---ed_norm/---relconf/documents/meetingdocument/wcms_108124.pdf

Na de goedkeuring van dit verslag en de ontwerptekst in de plenaire vergadering zit het werk er helemaal op. Althans voor dit jaar. Want volgend jaar wacht de tweede lezing en hopelijk de goedkeuring van de aanbeveling. Dan pas hebben we een officiële ILO-aanbeveling rond AIDS. Die aanbeveling moet dan binnen het jaar in elk van de 183 landen worden voorgelegd aan de wetgevende macht die bevoegd is voor die materie. En elk land moet binnen het jaar, of uiterlijk 18 maand, verslag uitbrengen bij de ILO verslag daarover uitbrengen, en over welk gevolg ze eraan gegeven hebben. En nadien ook nog, elke keer als hen dat gevraagd wordt door de Governing Body.

De ontwerptekst van de aanbeveling heeft ongetwijfeld sterke punten. Inzake het verbod op testen van werknemers en sollicitanten op hun HIV-status, en de bescherming van hun privacy is het een sterke tekst. Uitzonderingen zijn slechts mogelijk in zeer uitzonderlijke en zeer specifieke gevallen, ingegeven door reden van arbeidsveiligheid, indien bepaald in nationale wetgeving en in akkoord met de sociale partners. Voor verplegers in een operatiekwartier bijvoorbeeld. Onze amendementen met al die beschermende en beperkende clausules zijn integraal in de eindtekst opgenomen. Het lobbyen bij de Belgische regeringsvertegenwoordigers bij de Europese unie en de Franse woordvoerder van de industrielanden (Imec) leidde ertoe dat de Europese Unie overstag ging, en al onze beperkende amendementen van mijn handgeschreven papiertje op hun initiële vage en kamerbrede uitzondering op het testverbod (testen mag niet, “except in specific cases” ) werden goedgekeurd. Ondanks de hardnekkige oppositie van de Britse regering. De twee Belgische dokters in de EU-delegatie hebben dat met succes mee laten kantelen.

We maakten goede afspraken in de werknemersgroep voor volgend jaar. Een bijeenkomst in oktober om nieuwe amendementen tijdig voor te bereiden. Om die al meteen in de nationale consultaties in te brengen. Wordt vervolgd.

Na de besprekingen van vrijdagavond in de AIDS-commissie zat voor mij het werk erop. Nog in de commissie van de normen de bespreking gevolgd over Swaziland. Met Jan Sithole, de voorzitter van onze werknemersgroep in de Aidscommissie, in een heel andere rol. Met goed gestoffeerde klachten hoe het regime daar vakbondslui als terroristen behandelt, en willekeurig arresteert. Zijn minister van Arbeid die drie kwartier lang in een slijmerige toespraak alle klachten poogde te ontkennen, minimaliseerde en betere wetgeving beloofde. En de woordvoerder van de werkgevers die hem nadien in messcherpe bewoording met zoveel woorden liet weten dat hij hem niet geloofde. De commissie van de normen ging de nacht in met nog twee andere gevallen op het lijstje. Die absoluut die avond of nacht nog moesten afgewerkt: het was de laatste commissie bijeenkomst.

Licht nachtelijk gestommel verraadde vele uren later de thuiskomst van mijn ACV-collega’s in het hotel in Divonne. Of is het rond vier uur al vroegochtendlijk gestommel ? Het belette Luc Cortebeeck niet om enkele uren later alweer paraat te zijn om de ACV-fietsers van Geneve tot de Ventoux te verwelkomen bij hun bezoek aan de ILO. Hun relaas met messcherpe foto's vind je op http://vangenevetotventoux.skynetblogs.be/post/7067769/zaterdag-13-juni#comments

s’Avonds laat parkeer ik mijn auto weer thuis voor de deur. Een rustdag. En deze maandagmorgen weer een diensthoofdenvergadering. Discussies over kostenregelingen voor gsm’s. Van de problemen in de wereld naar die van de micro-cosmos van het nationaal ACV-secretariaat. Het is nog wat wennen.