In mijn blog heb ik de klemtoon gelegd op wat de visie is van de zogenaamde "global economic and financial leaders." Maar vooral de uitwisseling van ideeën is belangrijk. Zoals je kon lezen, beschikken wij over onze eigen "Pittsburgh declaration" en over hun voorbereidende tekst. Ten aanzien van de staatshoofden en regeringsleiders en de bazen van de internationale instellingen trachten wij dan onze visie te argumenteren, om ze zoveel als mogelijk in de besluiten te krijgen.Ook onze gesprekspartners uit de G20 kennen inmiddels onze werkmethode en hebben onze teksten vooraf. Zij antwoorden ons bijna onmiddellijk over wat van ons standpunt volgens hen wenselijk, haalbaar of niet haalbaar lijkt. Ze geven ons ook perfect aan wie de voor- en tegenstanders zijn van bepaalde standpunten. Zo heeft de Chinese eerste minister de intrede van Juan Somavia maar matig geapprecieerd. Europa is voor een stevige regulering van de financiële sector, de USA minder. Extra belastingen voor de financiële sector liggen voor de USA minder goed dan voor Europa. China, India en Brazilië, de nieuwe groeilanden willen de vrijhandel niet omkaderd zien met sociale en financiële normen en hebben geen hoge hoed op voor een sociaal-ecologisch charter zoals door Mevrouw Merkel en door de internationale vakbeweging wordt gepromoot.
In Washington (december 2008) behoorde Bush nog tot de G20, Obama heeft al veel gewijzigd alhoewel de Amerikanen altijd wat protectionistisch blijven. Voor het eerst is ook een nieuwe sociaal-democratische Japanse eerste minister van de partij. Die twee wijzigingen doen veel in zo'n groep van 20. En zal Angie (Angela Merkel) na de verkiezingen van vandaag de volgende keer met sociaal-democraten of liberalen verschijnen? Politieke wendingen doen veel aan de resultaten van zo'n G20. De discussie zoals ze nu gevoerd wordt, was 5 jaar geleden niet denkbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten