De miserie en hoop van de wereld in 25 gevallen (deel 4)

Werkgelegenheid, sociale zekerheid en sociale inspectie, drie thema's die onmiddellijk verwijzen naar de crisis.

Voor China ging het over het werkgelegenheidsbeleid. Ik herinner me levendig de scherpe reacties, vooral van de officiële vakbond toen wij twee jaar geleden de situatie van de kinderarbeid hebben besproken. Dat konden we hen niet aandoen, zeker niet vlak voor de Olympische Spelen. Nu ontmoetten we een regering open voor discussie en een kritische vakbond. We beschreven deze duidelijk nieuwe wending al vroeger in deze blog. De moeite waard om nog eens te gaan kijken.

In Chili was men onder druk van de internationale financiële instellingen overgeschakeld naar een pensioenstelsel op basis van individuële kapitalisatie en financieel rendement. Dat hebben we jaren geleden reeds aangeklaagd. Erg genoeg kwam onze voorspelling uit, het systeem is er door de financiële crisis helemaal onderdoor gegaan en weg zijn de pensioenen van de werknemers. De regering heeft nu een soort van armenpensioen opgebouwd om de grootste nood te lenigen, maar een fundamentele oplossing is er niet. Erg genoeg heeft de Internationale Arbeidsorganisatie zelf vroeger al de conventies over klassieke sociale zekerheidssystemen als voorbijgestreefd verklaard. Het zijn wel die systemen waar we nu behoefte aan hebben. Op één of andere wijze moet die discussie fundamenteel heropgenomen worden. Dit wordt geen gemakkelijke klus, niet met de werkgevers, niet met een aantal regeringen.

In Nigeria was er wat aan de hand met de inspectie, zodat er echt geen controle was en "waardig werk" een theoretisch begrip was geworden. De oproep om te verschijnen voor de commissie was blijkbaar genoeg om alle hens aan dek te roepen. De gegevens werden vooralsnog bezorgd en meteen werd ook een plan tot herstel van het inspectiesysteem opgebouwd. Nu consequent opvolgen natuurlijk.