Het geloof van Desmond Tutu

Uit de blog n.a.v. het World Economic Forum in Davos

Ook al startte de vergadering slechts om 22 uur, aan de vriendelijke uitnodiging van Deloitte kon ik niet weerstaan. Desmond Tutu, de inspirerende Zuid-Afrikaanse aartsbisschop, Nobelprijswinnaar van de Vrede zou hier spreken. De inmiddels erg oude man geeft geen concrete adviezen meer en drukt zich vooral uit in algemene termen die verwijzen naar waarden. Hij spreekt over de waarde van de familie op kleine en op grote schaal, verbondenheid zouden wij zeggen. Hij verwijst naar de 'Waarheidscommissie' die hij voorzat in Zuid-Afrika. Het ging niet alleen over de afschaffing van de apartheid en de veroordeling van de gemaakte fouten, het ging vooral over het creëren van een nieuwe 'verbondenheid,' een nieuwe samenleving. Zo moeten we ook omgaan met de crisis nu.

Na de vergadering sprak ik nog even met hem over Zimbabwe, omdat die regering al jaren op rij moet verschijnen voor de "Commissie van de Normen" van de Internationale Arbeidsorganisatie in Genève, waar ik voorzitter ben van de werknemersgroep. De feiten van schending van de mensenrechten, van vervolging van sociale en syndicale leiders stapelen zich op. Het Mugabe-regime maakt zich schuldig aan misdaden tegen de mensheid.

En toch, zegt Tutu, moeten we de nieuwe eenheidsregering alle kansen geven. Dit betekent dat Mugabe samen met de "Movement for Democratic Change" en Morgan Tsvangirai als eerste minister het land zullen leiden. Twee vijanden tot voor kort, de ene werd gevangen gezet door de andere. De opdracht is enorm, 60000 mensen hebben cholera, 3000 mensen overleden aan de ziekte. Er is een acuut voedseltekort en het onderwijs bestaat omzeggens niet meer en dat in een land met vele intrinsieke mogelijkheden.

De internationale gemeenschap moet hen steunen, zegt Desmond Tutu, maar ze moeten zelf opnieuw leren "een familie," een nieuwe samenleving te vormen. Maar hij moet nu gaan, zeggen zijn begeleiders, hij is moe. Hij neemt afscheid van mij met "God bless you, Luc." Ik kijk op naar de eenvoud, het grote geloof van deze kleine, fragiele, oude man. Naïef, zouden wij zeggen, toch heeft het in Zuid-Afrika gewerkt. Indrukwekkend dus.